TANKEN BAKOM BLOGGEN MIN!

Dette er ei side på nynorsk om det å konvertere til katolisismen. Sjølv konverterte eg i 2007, etter ei kronglete reise mellom ulike tankar og sekter som alle kalla seg for kristne utan å ha noko koppling til den 2000 år gamle Kristendomen. Eg skulle ikkje ynskje nokon annan å måtte famle seg fram på same vis som eg var tvungen å gjere.

Me lever i ei tid då dei som utgjer seg for å vere den sanne Katolske Kyrkja i røynda er ei røvarsekt som ikkje er med på å fremje tradisjonell katolsk tru, men heller gjer alt dei kan for å myrkleggje den sanne læra som me har fått overgjeve ifrå Apostlane og fram til i dag.

I tillegg har over 400 år med protestantisme gjort at dei kristne røtene i Noreg er vel kamuflerte, og me har vorte proppa med Lutherpropaganda frå vogga til grava i fleire generasjonar. Historiske bøker og vitnesbyrd har vorte øydelagde, kyrkjer tekne over av andre, evangeliet utvatna, Bibelen feilaktig oversett i utallige utgåver og mennesket har hamna i sentrum istadenfor Gud. Og for ikkje å snakke, me har vorte overgjevne til den upålitelege subjektiviteten som gjer at ingen er samde om nokon ting, fordi me har skild oss frå den Sanne ModerKyrkja og den Apostoliske læra.

Denne bloggen har som mål å vere ei hjelp for dei som søkjer seg attende til det som ein gong var, og ei oppmuntring for dei som allereie er innanfor, men som kjenner seg isolerte og åleine imellom heidningar i eit land som er like kaldt i dag som det var innan det vart Kristna- like inn i sjela.

onsdag 21. juli 2010

Uforgjengelege lekamer!

Uforgjengelege lekamer (incorruptible bodies), er eit fenomen innan Katolske Kyrkja, der heilage katolikkar, både menn og kvinner, etter at dei har døydd ein naturleg død eller martyrdøden ikkje går inn i den naturlege rottningsprosessen men vert mirakuløst verande som dei var i dødsstunda. Den eldste eg har sett er St. Silvanus som døydde martyrdøden gjennom å få halsen skoren av i år 310 e.Kr. Han kan du sjå i Dubrovnik, Kroatsia i dag.


Ei kvinne som verkeleg er eit syn, er St. Bernadette som døydde i 1879. Ho opplevde at den Heilage Maria Møy openberra seg for henne i Lourdes i Frankrike. Biletet du ser til høgre er ikkje ei animering, ei vaksdokke eller eit måleri, men eit fotografi av henne slik ho framleis ser ut i glaskista ho ligg utstilt i..


Me har og eit døme på eit slikt under på norsk jord. Då den Heilage Sunniva vart funnen under ei steinrøys i ei grotte på øya Selja, var ho og intakt og like fin etter å ha lege der død i omlag 30 år. Dei vitna om at ho såg ut som om ho berre låg og sov. Ho vart funnen av to storbønder, Tord Eigileivsson og Tord Jorunsson, på veg frå Firdafylke til Trondheim. Saman med henne låg beina til dei andre som hadde omkome i steinraset, og desse beina hadde ei vidunderleg lukt. Kong Olav Tryggvason reiste for å sjå dette underet og fekk henne lagt i eit skrin i 996 e.Kr. Det er jammen synd at ho ikkje ligg framme i dag so me kan sjå henne.. Dette underet spelte då ei viktig rolle i Kristninga av Noreg! Men protestantane ville ikkje ha noko med slike ting å gjere, som vanleg.
Lagt inn av kl.
Etiketter:

2 kommentarer:

  1. Little Man From Another Place22. juli 2010 kl. 00:00

    Takk for interessant link!

    SvarSlett
  2. Anonym23. juli 2010 kl. 22:53

    Jeg tror at hvis menneskene hadde lært seg å respektere hverandre for den en er og det en tror på, istedet for å stemple hverandre som vantro og hedninger, så hadde verden vært et bedre sted å være -for alle!
    Gud er kjærlighet, ikke sinne og irritasjon...

    Jeg er glad du har funnet DIN riktige vei... og jeg ønsker deg ei fin helg og en god sommer!

    SvarSlett

Abonner på: Legg inn kommentarer (Atom)

Følgere


Vitjarar