Det stemmer t.d. ikkje at Kyrkja gjennom å bruke Vulgata, den Latinske Bibeloversettjinga av Septuaginta, freista å gjere Bibelen utilgjengeleg for lekfolket. Gløym ikkje at det Gamle Testamentet i hovudsak var skrive på hebraisk og det Nye Testamentet på gresk, språk som ikkje var like utbreidde i verda. Då den Katolske Kyrkja byrja under Romarriket sitt styre, var det universelle språket som vart tala i riket latin. Kyrkja gjorde difor skriftene sine og læra si meir tilgjengeleg for alle gjennom å nytte latin. St.Peter flytta og Kyrkjesetet til Roma og den Katolske Kyrkja sitt styre har vore sentrert rundt Roma gjennom tidene. Det var berre naturleg at det offisielle kyrkjespråket vart nett latin. Etter kvart som tida gjekk, held latin fram å være dei lærde sitt språk, ja, heilt inn på 1800-talet. Men der er andre fordelar med språket og.
Eit universellt kyrkjespråk skapar einskap i den universelle Kyrkja på eksepsjonelt vis: Økumeniske Kyrkjemøte t.d., har alltid vorte halde på latin. Dette gjer at alle Biskopar og Prestar lett kan kommunisere med kvarandre uansett kvar i verda dei kjem ifrå. Ingen vert halde utanfor pga. språkproblem og ingen lokale Kyrkjer og utkantar treng å leve i ignorans om lærer og vedtak.
Ein annan fordel er at latin, i motsetnad til engelsk, tysk, fransk og andre talespråk, ikkje endrar seg med tida. Det er eit språk som i dag berre er levande i Kyrkja. Det let seg ikkje påverke av nasjonale skilnader, slang, immigrasjon, modernisering o.l. Det er difor eit ypperleg språk å bevare den sanne trua i. Det som stod ein gong tyder det same i dag som då. Slik vert og den Heilage Messeliturgien bevara frå århundre til århundre, utan yttre påverknad eller teologisk korrupsjon. Latin er slik med og garanterar at Messa er Sann, Rein og Heilag når ho vert feira på same språk, med same ordlydnad og innehald på alle stader til alle tider i Kyrkja. Ein kan og som Katolikk gå inn i ei Katolsk Kyrkje uansett kvar ein befinn seg i verda, om ein er på reise, på ferie, på flyttefot, og kjenne att kva det er som hender. Har ein ei messebok med latin på sitt eige språk, noko som stort sett alle Katolikkar i dag har og har hatt i ei lang tid, so kan ein fylgje Messa som vanleg uansett kvar ein er og lese både dagens tekstar og dei faste ledda på sitt eige språk. Det er dessutan slik at Evangeliet, Epistelen og sjølve preika alltid er på lokalspråket, nett for at folket skal lære seg trua og kjenne Bibelen.
Latin er og eit særs nyansert språk, og der er aldri tvil om kven det er som seier noko, kven dei seier det til eller talar om. Ikkje som i engelsk, der bodskapen ofte kan være tvetydig og forvirrande og gjerne tolkast på fleire vis.
Dessutan skal ein ikkje gløyme at ein Katolikk ikkje kjem til Kyrkja for å verte underhalden. Det er ikkje meininga at ein skal sittje der som ein passiv tilskodar og berre få og få. Den Katolske Messa set ikkje mennesket, men Gud i sentrum. Det spelar ikkje noko rolle kva du skjønar eller ikkje skjønar av alle ord som vert sagde. Du er der for å JOBBE på di eiga frelse. Du er der for å tilbe Gud gjennom å be og prise Han, du er der for å meditere over dei heilage mysteriuma i Trua, du er der for å ransake samvitet ditt og for å sanne syndene dine, du er der for å be og offre opp bøner for deg og dine, for brør og systrer i trua på jorda og i skjærselden, og du er der for å tilbe Kristi Lekam, Blod, Sjel og Guddom i det Heilage Sakramentet som er framfor deg og som du får ta del av i Eukaristinen. Vanvørd ikkje Kyrkja sitt språk, for det er ein Heilag del av Tradisjonen som alt anna. Argumenta ovanfor syner berre på Guds store visdom som har sikra ei Tru og ein Tradisjon og den universelle einskapen i Kyrkja gjennom å late eit so spesielt språk som latin bære utfordringane på hendene og unnvike dei konfliktane som elles skulle ha dukka opp i ein global organisajon.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar