...tenkte eg å gå vidare med neste sak; at Benedictus XVI og kan bevisast å vere ein kjettar om han, etter at han vart "opplyfta" til det "petrinske embetet", enten direkte manifesterar ei kjettersk lære eller at han manifesterar det indirekte gjennom å lære ut noko som skulle utelukke sanninga i ei Katolsk dogme. Vidare lova eg å gå nærmare inn på punkt 9); å bevise at novus ordo ikkje kan være den Katolske Kyrkja, då dei lærer tvert imot tidlegare definerte dogmer. Ettersom Kyrkja ikkje kan ta feil, eller sanninga endrast – fylgjer det at novus ordo ikkje er den Katolske Kyrkja.
So lat oss då byrje med å setja fokuset på nokre andre kjettarlærer. Der er mykje ein kunne anmerke innan novus ordo. Kva skal ein t.d. seie om at den arianske truvedkjenningsformelen har hamna i "den fjerde eukaristiske bøna" i novus ordo si "messeordning?"
"Ja, det er skikka å takke deg, HEILAGE FADER, det er sanneleg rett å forherlige deg, FOR DU ÅLEINE ER DEN SANNE OG LEVANDE GUDEN." (For dei som måtte undre er dette faktisk ein grov heresi, ettersom det ikkje stemmer at det berre er Faderen som er Gud, men og Sonen og den Heilage Anden.)
No tykkjast det kanskje absurd å seie at novus ordo er arianar, men det var heller ikkje det som var poenget med å ta opp dette sitatet. Den Katolske messa er per se ufeilbar, og dei Katolske messebønene er trusnormer. Lex orandi, lex credendi (slik som me ber, slik trur me). At novus ordo messa ordrett siterer den arianske biskopen Wulfila si truvedkjenning, ei truvedkjenning som meinar at "Faderen åleine er den sanne og levande Guden" er berre enno eit bevis på at den Heilage Ande ikkje leiar novus ordo. Den sanne Katolske Kyrkja skulle aldri kunne uttrykkje noko slikt. Slik kunne ein ha halde fram ad absurdum, so nedanfor skal me berre ta for oss eit par saker til som ein kan fundere på- saker som er særs representativt for den nye anti-kyrkja.
I 1999 samla leiarane for novus ordo seg med dei ulike toppane for luthedomen og skreiv under på ein kjettersk deklarasjon om rettferdiggjering. Nett slik som dei opphevde exkommuniseringa av dei austlege kjettarane (sjå forrige blogginnlegg), so opphevde dei anathemaane frå Trient mot den protestantiske vranglæra "sola fide" (trua åleine). Igjen, eg seier ikkje at novus ordo står for sola fide, men det er ei lære som ikkje lenger er fordømt av dei.
Felles erklæring med lutheranarane om rettferdiggjering, 31.oktober 1999, del 41:
(Joint Declaration With the Lutherans on Justification)
"Slik vert dei doktrinære fordømmingane frå 1500-talet (dvs. frå kyrkjemøtet i Trient), i den grad som det gjeld doktrina om rettferdiggjering, sett fram i eit nytt ljos: DEI LUTHERSKE KYRKJENE SI LÆRE PRESENTERT I DENNE ERKLÆRINGA FELL IKKJE UNDER FORDØMMINGA FRÅ KYRKJEMØTET I TRIENT."
Dette betyr altso at dei lutherske lærene som vart lyfta fram i "the joint declaration" ikkje lengre er formål for fordømming frå Trient. Spørsmålet vert då kva for lutherske lærer det er som vert lyfta fram i "the joint declaration?"
Henta frå vaticancatholic.com og vatican.com
1 Joint Declaration With the Lutherans on Justification, 31 oktober 1999 "I fylgje luthersk forståing, rettferdiggjer Gud syndaren gjennom TRUA ÅLEINE."
2) Joint Declaration With the Lutherans on Justification, 31 oktober 1999, del 21: ”I fylgje luthersk lære er MENNESKE UKAPABLE TIL Å SAMARBEIDE PÅ SI EIGA FRELSE, for som syndarar motset dei seg aktivt Gud og dei frelsande handlingane Hans."
3) Joint Declaration With the Lutherans on Justification, 31 oktober 1999, stycke 26: ”…Lutheranar…ynskjer heller å uttrykkje at RETTFERDIGGJERING held fram å være fria frå menneskeleg samarbeide og IKKJE ER AVHENGIG AV FORNYANDE LIVSEFFEKT GJENNOM NÅDE I MENNESKE."
4) Joint Declaration With the Lutherans on Justification, 31 oktober 1999, stycke 29: ”LUTHERANAR FORSTÅR KRISTNE SI STODE SOM Å VERE BÅDE RETTVISE OG SYNDARAR SAMSTUNDES. Truande er heilt rettvise, i det at Gud tilgjev dei syndene deira gjennom Ord og Sakrament og gjev dei rettferdiggjering i Kristus som dei tek del av i tru. I Kristus, anerkjenner dei at dei held fram med å vere totale syndarar."
5) Joint Declaration With the Lutherans on Justification, 31 oktober 1999, stycke 29 : ”..Lutheranar seier at rettferdiggjorde personar og er syndarar og at deira opposisjon mot Gud sanneleg er synd, DEI FORNEKTAR IKKJE, DENNE SYNDA TIL TROSS, AT DEI IKKJE ER SKILDE FRÅ GUD og at denne synda er ei "herska (ruled)" synd.
Alle desse proposisjonane er altso ikkje lenger fordømde i fylgje novus ordo. Dette på trass av at Kyrkjemøtet i Trient ex cathedra forklara desse lærene for å vere kjetterske. Ein må enno ein gong velje, her mellom det den Katolske Kyrkja seier i Trient og det novus ordo seier. Der er ingen mellomveg, ein kan ikkje ha både og. Enten er desse lærene fordømde, eller so er dei det ikkje. Lat oss sjå kva den sanne Kyrkja seier om saka:
1) Pave Paul III, Konsiliet i Trient, session 6, kapittel 10, ex cathedra: ”De ser, at ein mann er rettferdiggjord av gjerningar og IKKJE AV TRUA ÅLEINE. (Jak 2:24)
(You see, that by works a man is justified and NOT BY FAITH ALONE)
2) Pave Paul III, Konsiliet i Trient, session 6, kanon 4, ex cathedra: ”OM NOKON SKULLE SEIE AT MENNESKET SIN FRIE VILJE, RØRD OG VEKT AV GUD, IKKJE SAMARBEIDAR ved å godta Gud som rører opp og kallar, og som let det inneha og førebuer det til å oppnå nåde til rettferdiggjering, og at det ikkje kan gå imot dette om det vil, men som noko livlaust ikkje gjer noko i det heile og berre er i ei passiv stode: LAT HAN VERE ANATHEMA (fordømd)."
("IF ANYONE SHALL SAY THAT MAN’S FREE WILL MOVED AND AROUSED BY GOD DOES NOT COOPERATE by assenting to God who rouses and calls, whereby it disposes and prepares itself to obtain the grace of justification, and that it cannot dissent, if it wishes, but that like something inanimate it does nothing at all and is merely in a passive state: LET HIM BE ANATHEMA.”)
3) Pave Paul III, Konsiliet i Trient, session 6, kanon 1, ex cathedra: "OM NOKON SKULLE SEIE AT MENNESKET KAN VERTE RETTFERDIGGJORD for Gud av sine eigne gjerningar som er gjorde enten etter hans eige naturlege krefter, eller gjennom Lova si lære, og UTAN GUDOMMELEG NÅDE GJENNOM KRISTUS JESUS: LAT HAN VERE ANATHEMA (fordømd)."
(”IF ANYONE SHALL SAY THAT MAN CAN BE JUSTIFIED before God by his own works which are done either by his own natural powers, or through the teaching of the Law, and WITHOUT DIVINE GRACE THROUGH CHRIST JESUS: LET HIM BE ANATHEMA.”)
4) Pave Paul III, Konsiliet i Trient, session 5: "FOR I DEI SOM ER FØDDE PÅ NY, hatar GUD ingenting, FOR DER ER INGA FORDØMING, for dei som i sanning er gravlagde med Kristus i dåpen til døden. (Rom 6:4) som ikkje lever etter kjøtet (Rom 8:1), men som ved å leggje av det gamle mennesket og ikle seg ein ny som er skapa etter Gud (Ef 4:22, Kol 3:9) ER VORTE GJORT USKULDIGE, LYTELAUSE, REINE, SKULDLAUSE og elska søner av Gud, Guds sanne arvingar, men medarvingar med Kristus. (Rom 8:17), slik at der ikkje er noko i det heile til å hindre deira inntrede i Himmelen."
(”FOR IN THOSE WHO ARE BORN AGAIN, GOD hates nothing, because ’THERE IS NO CONDEMNATION, to those who are truly buried together with Christ by baptism unto death’ (Rom. 6:4), who do not ’walk according to the flesh’ (Rom. 8:1), but putting off ’the old man’ and putting on the ’new, who is created according to God’ (Eff 4:22; Kol 3:9), ARE MADE INNOCENT, IMMACULATE, PURE, GUILTLESS, and beloved sons of God, ’heirs indeed of God, but co-heirs with Christ’ (Rom. 8:17), so that there is nothing whatever to retard their entrance into Heaven.”)
5) Pave Paul III, Konsiliet i Trient, session 6, kapittel 15, ex cathedra: "...doktrina av Gudommeleg lov som ekskluderar frå Guds rike ikkje berre dei som ikkje trur, men og dei trufaste som er horkarar, ekteskapsbrytarar, unaturleg feminine, lygnarar for menn, tjuvar, havesjuke, fyllebytter, ranglarar, utpressarar (1 Kor 6:9) og alle andre som begår DØDSSYNDER, som dei kunne ha halde seg vekke frå med hjelp av Guds nåde og som DIFOR NO ER ADSKILDE FRÅ GUDS NÅDE."
(”…the doctrine of divine law which excludes from the kingdom of God not only the unbelievers, but also the faithful who are fornicators, adulterers, effeminate, liers with mankind, thieves, covetous, drunkrds, railers, extortioners (1 Kor. 6:9), and all others who commit DEADLY SINS, from which with the assistance of divine grace they can refrain and FOR WHICH THEY ARE SEPARATED FROM THE GRACE OF GOD.”)
Dette har altso novus ordo/II Vatikankonsilium-sekta fullstendig forkasta. Dei opphever bullene mot grunnkjernene i protestantismen, dei tykkjer at Luther var ein heilt grei teolog, dei prisar avlidde sektgrunnarar som om dei skulle vere i Himmelen no, og motset seg alle former for konverteringar då det er "saue-røveri!" Og tru ikkje at antipaven Benedictus XVI ikkje aksepterer "the joint declaration" berre fordi han ikkje var til stades og skreiv på henne i 1999. Ved fleire høve har han hylla denne erklæringa. Ja, ikkje berre hylla han henne, men og OPPMODA andre sekter om å skrive under på den same.
Antipaven Benedictus XVI, i ein offentleg tale til metodistar, 9. desember 2005 (L’Osservatore Romano, dec 21 s.5)
"EG HAR VORTE OPPMODA AV INITIATIVTAKARANE som vil ta inn medlemmane i Verds Methodist Rådet (World Methodist Councilinto) under den FELLES ERKLÆRINGA OM RETTFERDIGGJERINGSDOKTRINA, UNDERSKRIVE AV DEN KATOLSKE KYRKJA og den Lutherske Verds Federasjonen i 1999."
Vidare kjem eit sitat som må vere noko av det mest kjetterske eg har sett. Sitatet er henta frå andre vatikankonsiliumet sin "dogmatiske konstitusjon" om Kyrkja kapittel II, del 16:
"Det Gudommelege forsynet nektar heller ikkje å gje dei naudsynte hjelpemidla til berging for dei som utan skuld enno ikkje har nådd fram til ein utrykkjeleg KUNNSKAP OM GUD, MEN SOM LIKEVEL MED HJELP AV DEN GUDOMMELEGE NÅDEN STREVAR ETTER Å LEVE EIT RETT LIV."
Dette handlar ikkje om "dei som ikkje veit noko om Kristi evangelium og Hans Kyrkje, men er utan skuld i dette" -som er ei kjettersk lære i seg sjølv...Nei, dette handlar om dei som IKKJE HAR NOKON KUNNSKAP OM GUD i det heile teke, altso ateistar, som mange kommentatorar har tolka det. Ein novus ordo "prest" eg har vore i kontakt med hadde ei ekstrem tolkning av dette, men ei tolkning som framleis illustrerte at dette i botn og grunn handlar om ateistar. Den tolkninga han hadde gjekk ut på at dette ikkje BERRE handlar om ateistar som, utan eiga skuld, aldri har kunna gjere seg kjende med evangeliet, men ifylgje han gjelde dette og dei ateistar som pga. at dei hadde vorte skandalerte av "truande" eller grunna at dei ikkje hadde fått høyre ein bodskap som var grundig nok, hadde vald å ikkje tru på Gud..
I same stykkje som eg siterte ovanfor kan du lese fylgjande kjettarlære: ”MEN FRELSESPLANEN OMFATTAR OG DEI SOM SANNAR SKAPAREN, FRAMFOR ALT MUSLIMANE. Dei sannar at dei har Abraham si tru OG TILBER MED OSS DEN ENDE OG MISKUNNSAME GUDEN, som skal döme menneska på den siste dagen."
Der er so mange kjetteri i desse to setningane at det er vanskeleg å bestemme seg for kvar ein skal byrje. For det fyste, so sannar ikkje muslimane "DEN ENDE OG MISKUNNSAME GUDEN". Muslimar har alltid vorte rekna som utruande heidningar av den Katolske Kyrkja. (Lat meg syne til Pave Gregorius XVII sitt brev, St. Francis av Assisi si krønike mm.) Men det mest illustrative er likevel det faktum at Kyrkja i bønene sine alltid har omtala muslimane som "infidels" (utruande.) Bøneregelen er trusregelen; Lex orandi, lex credendi. Me har i våre Messer bedt om at Gud skal omvende dei heidenske muhammedanarane i mesta 1400 år. Seier orda "missa contra paganos" (messe mot heidningane) nokon eit eller anna? Det er slik Kyrkja alltid har sett på muslimane. Der er fleire bevis, men ei ufeilbar bøn burde vere nok:
Til dømes i kollektbøna for St. Raymund Nonnatus (31.august) ber me fylgjande, som altso er ex cathedra:
"Deus, qui in liberándis fidélibus tuis ab impiórum captiváte, beátum Raymúndum Confessórem tuum mirábilem effecisti: ejus nobis intercessione concede: ut, a peccatorum vinvulis absoluti, quae tibi sunt placita, liberis mentibus exsequamur. Per Dóminum."
Hevdinga at muslimar skulle tilbe Gud er og fordømd. Tidlegare har St. Gregorius den Store vorte sitert (sjå ovanfor), men det er og ei dogme at ein umogeleg kan behage Gud utan den Katolske Trua. Dette var noko som og vart tydeleg poengtert av Kyrkjemøtet i Trient heilt i byrjinga av 5.sessionen:
"AT VÅR KATOLSKE TRU, SOM DET ER UMOGELEG Å BEHAGE GUD UTAN, måtte, då vranglærer er reinsa vekk, halde fram i sin perfekte og lytelause integritet, og at Kristne menneske ikkje må verte kasta hit og dit med kvar ende doktrinære vind; som den gamle ormen, den evige fienden til menneskeslekta, midt i alle desse onder som Guds Kyrkje i desse dagar vert plaga med, og har rota opp ikkje berre nye, men og gamle strider ang. arvesynd, og botemiddelet for dette...
(”THAT OUR CATHOLIC FAITH, WITHOUT WHICH IT IS IMPOSSIBLE TO PLEASE GOD, may, errors being purged away, continue in its own perfect and spotless integrity, and that the Christian people may not be carried about with every wind of doctrine; whereas that old serpent, the perpetual enemy of mankind, amongst the very many evils with which the Church of God is in these our times troubled, has also stirred up not only new, but even old, dissensions touching original sin, and the remedy thereof..”)
Er det mogeleg for Kyrkja å ex cathedra faststille at noko som er mogeleg er umogeleg? I fylgje novus ordo er det mogeleg. Spørsmålet vert fylgjeleg om muslimane har den Katolske Trua? Svaret er kort og greitt nei. Muslimane delar ikkje den Katolske Trua, dei delar ikkje ein gong dei essensielle mysteriuma som katekumenar må ha kjennskap til innan dei kan verte døypte. Dei fornektar inkarnasjonen, dei fornektar at Gud kan vere tre personar, dei fornektar at Jesus er Guds Son og Gud, dei fornektar at Gud kan vere Fader, dei fornektar at Gud kan vere Heilag Ande, dei fornektar Guds uforanderlegheit. Korleis i alle dagar kan novus ordo meine at muslimane ikkje berre "tilber"(noko ingen kan gjere på rett vis utanfor Kyrkja), men og at dei trur på "same" Gud, og at Han inkluderar dei i frelsesplanen sin? Då skulle evangeliet verte heilt meiningslaust. Då skulle Jesus Kristus verte ein lygnar som seier at "den som trur og vert døypt skal verte frelst, men at den som ikkje trur allereie er dømd." Novus ordo kjem ikkje med eit ende hint om at desse heidningane treng å omvende seg.
Der er verken plass eller tid for å gå igjennom alle dei kjetteri som andre vatikankonsiliumet og dei anti-pavar som på falskt vis har utgjeve seg for å vere Kristi vikarier. Mykje meir skulle t.d. kunne seiast om det faktum at novus ordo sannar at forlating for syndene eksisterar utanfor Kyrkja (unitatis redentigratio 3) fordømt av Bonifacius VIII, at det ikkje finnst ikkje-Katolske Kristne (unitatis redentigratio 1), at Kyrkja si lære til tider er feilaktig (unitatis redentigratio 6), at mennesket er sentrum for alt (gaudum et spes 12), at austlege kjettarar kan ta imot kommunion med Katolikkar (orientalium ecclesiorum 27), at Kristne framleis søkjer etter sanninga (gaudium et spes 16), at protestantar er Kristi læresveinar (apostolicam actuositatem 15), at Kyrkja sine disipliner til tider er feilaktige (unitatis redentigratio 6) - fordømd av Pius VI, at buddismen opplyser (nostra aetate 2), at økumenisme bidrar til einskap (unitatis redentigratio 4), religiøs fridom (dignitatis humanae 12), at den sanne religionen ikkje er den Katolske Kyrkja (unitatis redentigratio 4, dignitatis humanae 1), at staten ikkje kan forby ikkje-Katolske religionar (dignitatis humanae 2,3), at jødane ikkje er forkasta av Gud (nostra aetate, 4) – fordømt av Pave Adrian I, at ein skal ta imot hjelp av protestantar ved Bibeloversettjingar (dei verbum, 22), dei menneskelege rettigheitane ”over alt anna” (dignitatis humanae 15), at pluralisme er noko positivt (gravissimum educationis 6,7) mm in absurdum.
Ei ende kjettarlære skulle vere nok for å bevise at Joseph Ratzinger ikkje er ein sann Pave, no har me sett fleire. Me har og sett at novus ordo ikkje er den Katolske Kyrkja, då Kyrkja ikkje kan moteie seg sjølv. Kyrkja skulle like lite den eine dagen hevde at Ho er Kristi Kyrkje for å dagen etter seie noko anna, som at Ho skulle kunne hevde den eine dagen at Jesus er Gud for å dagen etter seie noko anna. Likevel står me i ein situasjon der den sekta som mange sannar som den Katolske Kyrkja gjer nett dette på mange punkt. Og om desse kjetterske menn er av Kyrkja og "leier" Henne, då er ikkje berre dei som fylgjer henne som er kjettarar, nei, då har sanneleg vår Skapar og kjettersk spotta som sa at "helvetes portar aldri skal stå seg mot Henne," ein lovnad som har vorte definert av Kyrkja å referere til kjettarar. Det er ikkje eg som seier at desse kjettarar og deira kjettarlærer er Katolske, det er novus ordo. Skal de no late som ingenting eller kjettersk hevde at Kyrkja kan ta feil?
Lat oss då kort summere enno ein gong kva som har vorte bevist i desse 5 blogginnlegga:
1) At dogmer skal forståast slik som dei alltid har vorte definerte,
2) me er samde om at ein er ein kjettar om ein so berre skulle fornekte ei ende dogm!
3) det er mogeleg å fornekte ei dogm i opposisjon imot definisjonen, eller ved å halde på eit syn som utelukkar definisjonen.
4) Kjettarar er ikkje ein del av Kyrkja.
5) Ein kjettar kan ikkje gyldig veljast til Pave, sjølv om so heile kardinalkollegiet er samde om det og uansett kor lang tid det har gått.
6) Ein Pave som fell i kjetteri/heresi, fell og i kraft av dette utanfor Kyrkja og opphøyrer difor å vere overhovudet for ein lekam som han ikkje lenger er ein del av.
7) Ipso facto latae sentiae exkommuniseringar treng ikkje ein deklarasjon for å ha verkande kraft.
8) Joseph Ratzinger fornekta dogmer innan si påståtte ”upphøging til pontifikatet”. Som kjettar og ikkje-Katolikk kunne han difor aldri bli Pave.
9) Me har og sett at novus ordo ikkje kan være den Katolske Kyrkja, då dei lærer tvert imot tidlegare definerte dogmer. Ettersom Kyrkja ikkje kan ta feil, eller sanninga endrast – fylgjer det at novus ordo ikkje er den Katolske Kyrkja.
Dette er saka si kjerne. Om Ratzinger er ein kjettar, noko han heilt utvilsomt er- so kan han ikkje vere Pave. Punktum. Det er ei dogme at kjettarar ikkje er av Kyrkja. Distinksjonen mellom materiell og formell kjettar gjeld ikkje når kjetteriet er manifestert og offentleg. Og sjølv utan å at ein visste dette, so fornektar Joseph Ratzinger grunnleggjande dogmer som ein Katolikk ikkje kan vere ignorant om utan å då og opphøyre å vere ein Kristen. Den Apostoliske truvedkjenninga er dei absolutte grunnane som den Katolske trua kan reduserast til. Eit menneske som ikkje sannar desse grunnane saknar den trua som gjer oss til Kristne. Det er utanom all tvil at Ratzinger fornektar mange av desse aller mest grunnleggjande Kristne dogmene, t.d. Kyrkja sin einskap. Uansett om han gjer det med vilje eller i ukunne, so er sluttresultatet det same, han er ikkje ein Kristen og kan difor aldri vere overhovudet for den Kristne Kyrkjelyden. Gjer han det med vilje, so motseier han ei definert dogme og er då ein kjettar som ipso facto (automatisk) finn seg utanfor Kyrkja. Skulle han, imot alle odds, på trass av at han har fleire doktargrader og hevdar at han er Peter sin etterfylgjar ikkje kjenne til og tru på eit av Kyrkja sine fire merke, ja saknar han den trua som i det heile gjer oss til Kristne, so kan han heller ikkje vere overhovude for Kyrkja. Me snakkar altso ikkje om djupare teologiske spørsmål enn dei som me alle av Gudommeleg lov må kjenne til for å verte frelste, som Pave Pius X seier i Acerbo Nimis 15. april 1905:
"Og slik hadde vår forgjengar, Benedictus XIV, ein rettvis grunn for å skrive: "Me erklærer at ein stor del av dei som vert fordømde til evig straff lid den evige pina PÅ GRUNN AV IGNORANSE OM DEI TRUSMYSTERIUMA SOM MÅ KJENNAST TIL OG VERTE TRUDD PÅ for å kunne verte rekna mellom dei utvalde.""
(“And so Our Predecessor, Benedict XIV, had just cause to write: ‘We declare that a great number of those who are condemned to eternal punishment suffer that everlasting calamity BECAUSE OF THE IGNORANCE OF THOSE MYSTERIES OF FAITH WHICH MUST BE KNOWN AND BELIEVED in order to be numbered among the elect."")
Då er det nett ein slik ignoranse som Kyrkja IKKJE kan formidle til verda, ein ignoranse om dei essensielle mysteriuma- men det er nett det Ratzinger gjer som det har vorte bevist ovanfor. Kyrkja formidlar ikkje død, men liv. Om novus ordo er Kyrkja, då har Kyrkja ikkje gjort noko anna dei siste 50 åra enn å leie menneske til helvetet, ei hevding som er like absurd og kjettersk som ho høyrest ut.
Pave Leo X under det femte laterankonsiliet definerte fylgjande i session 11:
“"For, regulars and seculars, prelates and subjects, exempt and non-exempt, BELONG TO THE ONE UNIVERSAL CHURCH, outside of which no one at all is saved, and they all have one Lord and ONE FAITH."
Det er altso de fide at det finnst ei tru i Kyrkja. Med andra ord så kan du ikkje vere med i den Katolske Kyrkja og ikkje dele trusform med Henne og Hennar Pave. Det er ei dogme at Kyrkja har EI TRU. Dei som ikkje deler tru med (den sanne) Kyrkja og med (den sanne) Paven- når me har ein, og med alle dei sanne Pavane som har vore gjennom tida, dei kjem då til å brenne i helvetet. So omvend dykk før det er for seint, kom dykk vekk ifrå novus ordo og bli med i den Katolske Kyrkja!
(Som eg skreiv i byrjinga på innlegg 1, so er desse 5 siste blogginnlegga baserte på og oversett frå ein svensk debatt mellom sedevakantistar og medlemmar av novus ordo. Mykje har eg oversett direkte frå ei kjelde som førebels ynskjer å vere anonym. Eg har redigert vekk ein del og lagt til visse kommentarar, men har altso ikkje sjølv forfatta alt dette.)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar