2 Tess 2:14 "Så stå då støtt, brør, og hald fast på det som de har teke imot og lært av oss, anten munnleg eller i brev."
Generelle forestillingar om Tradisjon!
Den rette kjelda for Openberring er Guds Ord, som både er skrive og uskrive. Det skrivne Ordet er oppbevara i Skrifta; det uskrivne Ordet i Tradisjonen.
Når me talar om det uskrivne Guds Ord, meinar me ikkje at det aldri har vorte nedskrive, men at det aldri vart nedskrive av den mann som Gud openberra det for. Det vart gjort til eit skriftleg dokument etterpå av vedkommande sine læresveinar, eller av andre som høyrde det frå vedkommande sine lepper.
Ordet tradisjon, når ein tenkjer på det som eit objekt, tyder kva det skulle vere som vert overlevert eller sendt vidare; i denne meininga vert det kalla for aktiv Tradisjon. Denne aktive Tradisjonen inkluderar då naudsynt objektet som vert overlevert til oss. På same vis utgår objektet Tradisjon frå at me har ein aktiv Tradisjon, og at han ikkje kunne ha nått fram til oss utan denne. Me må difor alltid ta imot Tradisjonen som denne komposisjonen, det vil seie; som samansett av to delar- handlinga av overføring og det som faktisk vert overført. Ein tradisjon som vert tilnærma i sitt objekt mister alt verde utan den aktive tradisjonen som overleverte han. Me kan verken forklare eller forstå ein tradisjon utan kjennskap til kjelda, handlinga, vegen og middela som han nådde oss gjennom. I dei komande sidene må Tradisjon difor alltid skjønast som ikkje berre ei akseptert doktrine, eller ein skikk som var rådande på Apostoliske tider, men og som vegen og middela som denne læra eller skikken har komme til oss gjennom.
For å gje eit døme, so nemner ikkje Skrifta kva dag det var som Jesus Kristus vart født. Men ein gammal Tradisjon fortel oss at Guds Son, som menneske, vart født den 25.desember. Sjå, dette er objektet av ein Tradisjon. Kyrkja aksepterte og sette denne datoen som tidspunkt for feiringa. Kristne- i lydnad til Kyrkja- har observert denne Tradisjonen kvart ende år etter at Kristus for opp til Himmelen. Sjå, den aktive Tradisjonen. Dette er dei to elementa: Trua på at Jesus vart født den 25.desember; og den utlærande Kyrkja som sette datoen for feiringa av høgtida.
Observasjonen av Påske, fredagsfasta (då ein avstår frå kjøtmat), feiringa av Sundag istadenfor laurdag... På desse områda er Skrifta stort sett tyst. Men Tradisjonen fortel oss at slik vart det gjort på Apostoliske tider.Kyrkja godkjende sedane og førte dei vidare frå generasjon til generasjon, like fram til vår eiga tid. Apostlane skreiv ikkje om dei. Kvifor skulle dei det? Dei vart vurderte som noko sjølvsagt. Nokre av dei tidlegaste Kristne, læresveinane åt Apostlane, og i visse høve desse sine læresveinar, var dei som skreiv om dette for å innprente i dei Kristne frå si eiga samtid kva det var Apostlane hadde lært ut og forkynt. Det same gjeld andre disipliner og doktriner som ikkje hadde vorte nedskrive, men som vart trudd og praktisert.
Difor, kvar ende gong det er tale om Tradisjon generelt, meinar me alltid denne "Komplekse Tradisjonen"- objektet med overføringsmetode, det vil seie, med Kyrkja som gjev det verde og autoritet. Begge går i lag, som filosofane seier, som materie og form. Det er på dette viset som Kyrkjemøtet i Trient skjøna og vurderte Tradisjonen. Dei erklærte høgtidssamt: "All openberra doktrine og disiplin er og oppbevara i den uskrivne Tradisjonen, som me har motteke gjennom Apostlane frå Kristi eigen munn, eller frå dikteringa av den Heilage Ande gjennom dei same Apostlane, som har nådd oss som om det hadde vorte gjeve til oss.".."dei same Tradisjonane, som høyrer til Trua og disiplinar, oppretthalde av ein framhaldande suksesjon i Kyrkja, aksepterer og vyrdar me med same kjærleik og æra." (Konsiliumet i Trient, Seksjon IV)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar