Skandinaviske piratar!

Utdrag frå ei historieforelesning av Hillaire Belloc på Fordham Universitet i 1937.

...Desse fyste piratangrepa (vikingar) frå andre sida av havet byrja ganske tidleg.. Dei var allereie i full gong og ganske grove i hundreåret før Konstantin, og vart verre og verre fram til år 500. Resultatet vart at dei delane som framleis var Kristne i England vart avskåre frå Kontinentet og difor sokk samfunnet på øyane enno lenger og lenger ned. (på grunn av dei barbariske vikingane og deira levemåte..) Då styrka frå desse fyste piratherjarane som kryssa Nordsjøen tok av, sende Paven ut misjonærar for å omvende det austliggjande beltet av Brittania, der sivilisasjonen hadde forsvunne i stor skala samstundes som den kristne religionen som bar dei mista fotfeste. Paven si utsending, St. Augustin av Canterbury, med fylgje, kom over frå det heilt Kristne Frankrike rett før år 600, og innan århundret var omme hadde dei etablert Messa, skriftspråket og sett opp store byggnader og sivilisasjonen generelt i denne austlege regionen av Brittania som herjingane hadde etterlete i ruinar...
...Der vart seinare nye, voldsomme herjingar (i Storbrittania og Europa elles) av Skandinaviske piratar, sjølv om det ikkje vart ein ordentleg invasjon før etter Karl den Store sin død i 814. Men i tida under dei komande århundra, auka piratherjingane i styrke, og dei byrja å slå seg ned i små nybyggjarbyar på dei britiske øyane og Vest-Frankrike og langs elvebreddane i begge landa. Denne andre bylgja av morderiske pirattokter kom frå den sørliggjande delen av det som i dag vert kalla for Noreg og Sverige og frå dei danske traktene. Piratane gjekk i England under namnet "Danes" og på kontinentet for menn frå nord eller "Northmenn" som seinare vart kalla Normans. Nett som det hadde vore under den fyste bylgja av pirattokter, so var dei ikkje talrike- ein båt bar i gjennomsnitt ikkje meir enn femti stridsføre menn, og legg du ihop alle båtane dei hadde var dei likevel ikkje so mange.
           Desse piratane som kryssa Nordsjøen herja i England utan oppehald, og på same vis var det i Frankrike og. I Nord- Frankrike vart høvdingen deira, ein mann dei kalla Rollo, godteken av det Kristne Riket, som so mange av hans sort hadde vorte i fortida. Han fekk løyve til å ta over den lokale styringa, soldatane han hadde gifta seg med dei landeigarfamiliane langs nedre Seine, og ein ny lokal høvding tok over styret av provinsen som då heitte Det Andre Lyonnese, men som i dag heiter Normandy. Han regjerte frå Rouen og dei få tusen Skandinavarane som var der smelta sjølvsagt inn med dei Gallo-Romerske innbyggjarane, snakka det same språket, nordfransk, forgangaren til moderne fransk. Med andre ord, desse få inntrengjarane vart hurtig absorberte inn i den større sivilisasjonen.
            Piratherjingane mot Gaul opphøyrde difor lengje før tusenårsskiftet. Men dei held fram i England ei mykje lengre tid, og England, som var ein provins i den Romerske sivilisasjonen vart nestan overvelda av deira destruktive slagtokter. Men det Kristne folket på øyane kjempa under Alfred og etterkomarane hans, og sjølv om dei leid store tap etter piratslag, klara dei å omvende dei og halvvegs sivilisere dei. Til sist, etter år 1000, vart herjingane frå Skandinaviske piratkongar mot England gjort om til ei dynastisk rørsle. Dei var allereie halvvegs kristna heime, på same vis som utomlands...
           ...Me har sett korleis det Romerske riket vart angripe i nord og meir sentralt av barbarar, både frå sjø og frå land, menn utan kultur, bokstavar eller noko regjeringssystem som er verdt å nemne ved namn.  Riket vart tungt pressa og det held på i ei lang tid, men ei motrørsle røyste seg, slaget vart vunne og kristendomen sjølv gjorde sigrande framsteg mellom folkeslaga og inn på nye territorium som hadde vore i fiendehand.